مدیریت بیماریهای ناشی از کار

بیماری های ناشی از کار دسته ای ازبیماری ها هستندکه براثرتماس کارگر در محیط کار با عوامل آلاینده  موجود در آن محیط  ایجاد  شده و درجمعیت عادی جامعه وجود ندارد،این بیماری ها  معمولا در هنگام  کار تشدیدیافته و به هنگام مراجعت کارگر به منزل و یا روزهای تعطیل از شدت آن کاسته شده و بهبودی  نسبی می یابد.
جهت پیشگیری ازبیماری های شغلی درمحیط هایی که عوامل زیان آور فیزیکی و شیمیایی و میکروبی از حد استاندارد بالاتر می باشد و نتوان باروش های فنی مهندسی واقداماتی مانندتعبیه هواکش های قوی نسبت به کاهش تأثیر این عوامل اقدام نمود.
کارفرما موظف است پس از شناسایی عوامل زیان آور حسب مورد گوشی مناسب،ماسک مناسب،عینک و لباس و دستکش و کفش و کلاه مناسب تهیه نموده ودراختیارکارگرقرارداده و ضمن گرفتن تعهد ازکارگر برای  استفاده دائمی از آنها درمحیط کار نسبت به حسن استفاده ازاین وسائل نظارت کامل داشته باشدبدیهی است صرف هزینه ای بیشتر برای خرید لوازمی با کیفیت بهتر از  هزینه های بیهوده بعدی خواهد کاست در این مورد راحت تر بودن کارگر برای استفاده  از وسیله پیشنهادی یکی از معیارهای خریداین لوازم می باشد.
اقدامات مقتضی دربرخورد بیماری های کارگر:هرگاه درمعاینات ادواری کارگران بیماری خاصی از کارگرکشف شدکه به علت تأثیرعوامل زیان آورمحیط کار ایجادشده است مثل تنگی نفس وناراحتی های تنفسی درمحیط پرگرد و غبار بایداقدامات ذیل برای کارگر انجام گیرد.
۱- انجام معاینات تخصصی و آزمایشات تکمیلی برای تشخیص قطعی و میزان پیشرفت بیماری.
۲- درمان دارویی یا جراحی بیماری.
۳- الزام کارگر به استفاده از ماسک تنفسی.
۴- تعبیه هواکش و سایر اقدامات فنی مهندسی.
۵- معاینه دقیق تر همکاران این کارگر و توصیه های بهداشتی به آنها.
۶- تجویز استراحت مناسب برای کارگر و معرفی به کمیسیون جهت تعیین درصد ازکارافتادگی البته درمواردی نیز بیماری کارگر می تواند باعث تغییر شغل وی گردد.علاوه براین اگربیماری کارگرغیرشغلی نیز می باشد باید نسبت به درمان وی واحتمال انتقال به دیگران انجام گردد.

دیدگاهتان را بنویسید